شناخت پیکره بندی فضایی در خانه های سنتی و معاصر با استفاده از تکنیک نحو فضا (مطالعه موردی : محله صوفیان بروجرد)

گرایشات روزافزون به شناخت شیوه های طراحی محیط معماری درگذشته، در بین نظریه پردازان هنر و معماری را می توان حاصل تغییر فرآیند ساخت وساز از گذشته تا به امروز دانست. یکی از روش هایی که به خوانش و فهم معماری سنتی و معاصر کمک می کند شناخت پیکره بندی فضایی است. پیکره بندی فضایی بر شکل گیری روابط فضایی منسجم در یک مجموعه برای رفع نیاز کاربران و آسایش و آرامش آن ها تاکید دارد در حقیقت پیکره بندی فضایی خانه در یک منطقه می تواند الگوهای مختلف نشات گرفته از گذر زمان در یک منطقه را نشان دهد.بنابراین با استفاده از مفهوم پیکره بندی فضایی می توان تغییرات به وجود آمده درگذر زمان و همچنین سیر تحول خانه از سنتی به معاصر را در یک منطقه و ناحیه را مشاهده کرد.

آیا می توان با استفاده از مفهوم پیکره بندی فضایی،ساختار خانه های سنتی و معاصر بروجرد در محله صوفیان را شناسایی کرد؟. تفاوت های ساختاری پیکره بندی فضایی در خانه های سنتی و معاصر محله صوفیان شامل کدام ویژگی های شاخص است؟

این پژوهش باهدف مشخص کردن تغییرات پیکره بندی فضایی در خانه های سنتی و معاصر در محله صوفیان بروجرد به دنبال شناخت این تغییرات و دگرگونی های خانه ها درگذر زمان در این محله می باشد.

روش انجام این پژوهش ترکیبی می باشد به گونه ای که روش های تحلیلی توصیفی و استدلال منطقی را در برمی گیرد درواقع ابتدا با استفاده از مشاهده، برداشت میدانی و مطالعات کتابخانه ای مطالب و نقشه های موردنظر به دست آمده و در مرحله بعد نقشه ها در نرم افزار UCL Depth Map 10 که نرم افزار تخصصی چیدمان فضا است آنالیز و تحلیل شده و نتیجه بیان می شود.

یافته های پژوهش نشان می دهد که در خانه های معاصر فضای عمومی و خصوصی با یکدیگر تداخل پیداکرده اند و دیگر قابل تفکیک و ارزش گذاری نیستند. اتاق های چند عملکردی پیشین به اتاق های تک عملکردی که تحت تاثیر فردگرایی و نوع اشیاء و مبلمان است، تبدیل شده اند. ورودی ها مانند قبل ایجاد حریم نمی کنند و دید محدود از کوچه به درون تبدیل به نوعی فضای ارتباطی بدون مفصل شده است.همین موارد به معنی وجود آمدن تغییرات زیادی در خانه های معاصر محله صوفیان درگذر زمان می باشد.