تعیین مولفه های کالبدی موثر بر ارتقاء کار گروهی در آتلیه های معماری (مطالعه موردی: کلاس های معماری دانشگاه مازندران)

گروه، شامل مجموعه ای از افراد با توانایی های متنوع است که به طور بالقوه موجب هم افزایی توانمندی های مجموعه می گردد. در حرفه معماری نیز فعالیت-های جمعی و گروهی، موضوعی مهم و اثرگذار بر موفقیت طراحی معماری است. به نظر می رسد عوامل محیطی حاکم بر گروه در ارتقاء و یا تضعیف عملکرد گروه ضروری می باشند. کارگروهی در عرصه های مختلف به ویژه در معماری و آموزش آن، با ضعف هایی همراه بوده و متاسفانه امروزه با گسترش کمی دانشکده های معماری، توجه به بعد کیفی این فضاها به فراموشی سپرده شده است. لذا توجه به محیط های یادگیری مطلوب برای فعالیت های گروهی در آموزش معماری با توجه به تاثیر مستقیم آن بر آینده ی حرفه ای دانشجویان، ضروری به نظر می رسد.

کالبد فیزیکی کلاس چگونه در ترغیب دانشجویان معماری به انجام کارهای گروهی موثر است؟ چه مولفه های فیزیکی ای در کلاس معماری سبب ارتقا انگیزه ی دانشجویان برای انجام فعالیت های گروهی می شوند؟

پژوهش حاضر با هدف دست یابی به نحوه ی اثرگذاری کالبد فیزیکی کلاس بر ترغیب دانشجویان معماری به انجام کار گروهی و شناسایی متغیرهای کالبدی موثر بر ارتقاء تعاملات و مشارکت درسی آنان در کلاس های معماری، انجام شده است.

روش تحقیق در این پژوهش، روش کیفی گرندد تیوری است. گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر، به روش پیمایشی و از طریق مصاحبه نیمه باز، از میان پانزده نفر از دانشجویان سال چهارم کارشناسی رشته ی معماری دانشگاه مازندران، که تجربه ی چهار سال دانشجویی و حضور در کلاس های مختلف معماری با ویژگی-های کالبدی متفاوت را داشته اند، صورت پذیرفته است. پاسخ های بدست آمده، به روش تیوری زمینه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و پس از کدگذاری داده ها در سه مرحله ی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی، نظریه ی نهایی پژوهش تحت عنوان «شخصی سازی فضای گروه ها»، بدست آمده است.

نتایج پژوهش حاکی از آن است که کالبد فیزیکی کلاس بر ترغیب دانشجویان معماری به انجام کارهای گروهی موثر است. تیوری «شخصی سازی فضای گروه ها» نشان می دهد چه مولفه های فیزیکی ای در کلاس معماری سبب ارتقا انگیزه ی دانشجویان برای انجام فعالیت های گروهی می شوند.