نگرش هایدگر در کتاب «کانت و مسئله مابعدالطبیعه» به وجه زمانی تصاویر در دوره پیشانقدی و نقدی کانت

هدف پژوهش، بررسی ارتباط تصاویر با ادراک حسی و شناخت از نظر کانت و تفسیر هایدگر از آن است. این تصاویر در حالی که وجه ذهنی و معرفت شناختی دارند، حین تفسیر هستی شناختی هایدگر با تاکید بر قوه تخیل و کنش های آن، به نحوی به کار می آیند که توجیه گر مواجهه دازاین با امکان های جهان باشند. پرسش این است که چگونه تصاویر ذهنی در ادراک و شناخت کانت - با وساطت تخیل - به روابط تصویری در اگزیستانس تبدیل می شوند. در این تحقیق، از روش توصیفی۔تحلیلی، برای شرح آرای کانت و خوانش هایدگر از آن، استفاده شده است. به نظر می رسد کتاب هایدگر (کانت و مسئله مابعدالطبیعه)، با تاکید بر ماهیت زمانی تصاویر و ارتباط با ترکیب تخیل، نشان دهنده پیوستگی میان دو دوره پیشانقدی و نقدی کانت است. نتیجه تحقیق نشان می دهد که تفسیر هایدگر از تصاویر کانتی، معرف ماهیت تخیل نه تنها به منزله یک قوه، بلکه به معنای وحدت بخش دو منبع اصلی شناخت (حساسیت و فاهمه) هستند؛ این اشتراک از نظر ارتباطی زمانی مد نظر قرار می گیرد. تفسیر هستی شناختی  هایدگر نشان می دهد که تصاویر به معنای اجرای روابط تصویری (نگریستن به منزله چیزی یا چیزی دیگر) ماهیتی زمانی دارند و با ترکیب های سوبژکتیو شناخت متناظر هستند. بر این اساس، عملکرد تخیل - از حیث ترکیبی آن تصویر- دارای حیث زمانی حال، گذشته و آینده است که مطابق با واژگان هایدگر، نظیر حیث زمانی دازاین در مواجهه با امکان هاست.