مقایسه مقاومت آنتی بیوتیکی لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از فرآورده های لبنی سنتی با لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از نمونه های فرآورده های لبنی صنعتی

لاکتوباسیلوس ها یکی از اعضا خانواده باکتری های اسیدلاکتیک (LAB)و از متداول ترین انواع باکتری هایی هستند که به عنوان کشت آغازگر و پروبیوتیک در تولید انواع فرآورده های لبنی صنعتی و سنتی مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به اینکه لاکتوباسیلوس ها به صورت بالقوه می توانند در انتقال مقاومت به آنتی بیوتیک به باکتری های ساکن دستگاه گوارش یا باکتری های بیماری زا نقش داشته باشند. در این پژوهش پس از جداسازی لاکتوباسیلوس ها از نمونه های ماست سنتی و صنعتی، دوغ سنتی و دوغ پاستوریزه صنعتی، مقاومت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آمپی سیلین، تتراسایکلین، اریترومایسین، جنتامایسین، استرپتومایسین، ونکومایسین، نالیدیکسیک اسید، سیپروفلوکساسین، تری متوپریم سولفامتوکسازول و کانامایسین، ریفامپین و کلرامفنیکل در ایزوله ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در میان 24 لاکتوباسیلوس جداسازی شده فرآورده های لبنی سنتی، مقاومت به ونکومایسین (8/45%) و در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از 17 نمونه ماست صنعتی مقاومت به ونکومایسین (59%) و بیشترین میزان را دارا بود. در نمونه های جداسازی شده از دوغ سنتی مقاومت به ونکومایسین 40% و دوغ صنعتی (50%) در بین ایزوله ها بیشترین فراوانی را داشت. مقایسه قطر هاله های اندازه گیری شده در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده از ماست سنتی به جز در مورد آنتی بیوتیک های پنی سیلین و ریفامپین تفاوت معنی داری نشان نمی دهد، هم چنین در ایزوله های دوغ سنتی قطر هاله های اندازه گیری شده به جز در آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین تفاوت معنی داری ندارند. با توجه به نتایج به دست آمدهکه مقاومت به آنتی بیوتیک هم در لاکتوباسیلوس های جداسازی شده فرآورده های لبنی سنتی و صنعتی مشاهده گردید به نظر می رسد که نیاز به توجه و بررسی میزان مقاومت به آنتی بیوتیک در کشت های آغازگر مورد استفاده در تولید فراورده های غذایی و ایجاد استاندارد مدون در این زمینه وجود دارد تا به این ترتیب از انتشار مقاومت به آنتی بیوتیک و تبعات زیان بار ناشی از آن جلوگیری شود.