تاثیر محلول پاشی اسید جیبرلیک و سولفات روی بر ترکیدگی میوه و خصوصیات کمی و کیفی انار ‏رقم ملس ساوه

در این پژوهش، به منظور کاهش ترکیدگی و بهبود ویژگی های کمی و کیفی میوه انار رقم ملس ساوه، از تیمار اسیدجیبرلیک (صفر، 30 و 60 میلی گرم در لیتر) و سولفات روی (صفر، 1500 و 3000 میلی گرم در لیتر) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار استفاده شد. محلول پاشی اسیدجیبرلیک و سولفات روی در سه مرحله از رشد میوه در اواخر بهار و اواسط تابستان صورت گرفت. نمونه های میوه و برگ در زمان رسیدگی کامل میوه ها، جمع آوری شدند و برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژی میوه و برگ مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد محلول پاشی اسیدجیبرلیک به تنهایی یا در ترکیب با عنصر روی، درصد ترکیدگی میوه را به طور معنی داری در مقایسه با شاهد کاهش داد. کم ترین میزان ترکیدگی میوه به ترتیب مربوط به تیمارهای اسیدجیبرلیک با سطوح 60 و 30 میلی گرم در لیتر و 3000 میلی گرم در لیتر عنصر روی با میانگین 73/7 و 80/7 درصد به دست آمد و بیش ترین میزان آن در نمونه های شاهد با میانگین 30 درصد ثبت گردید. وزن، طول و قطر میوه، درصد رطوبت و ضخامت پوست میوه، مواد جامد محلول، غلظت عنصر روی و اسید آسکوربیک در تیمار 60 و 30 میلی گرم در لیتر اسیدجیبرلیک و هم چنین 3000 میلی گرم در لیتر سولفات روی به طور معنی داری در مقایسه با نمونه های شاهد افزایش یافت. نتایج کلی نشان داد محلول پاشی درختان انار با اسیدجیبرلیک و سولفات روی باعث بهبود برخی از شاخص های مورفو-فیزیولوژی میوه می گردد که در کنترل ترکیدگی و در نتیجه افزایش ویژگی های کمی و کیفی میوه انار موثر هستند.