بررسی ارتباط استرس شغلی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در پرستاران بیمارستان بزرگ دزفول در سال 1399

یکی از اهداف مدیران در نظام سلامت، بهبود عملکرد کارکنان و کیفیت خدماتی که به مراجعین ارایه می شود و بعضی از عوامل می تواند این خدمات را بهبود ببخشد، در این میان میزان استرس و کیفیت زندگی کاری پرستاران از عوامل مهم تاثیرگذار بر کیفیت خدمات، مطرح می باشند.

در این مطالعه 350 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان گنجویان دزفول انتخاب شدند. ابزار اصلی از دو پرسشنامه استرس شغلی و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری پرستاران تشکیل شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و با کمک آمار توصیفی شامل: فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی شامل: آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

در مجموع 350 پرستار در مطالعه حاضر، میانگین سنی آنها 15.56±41.62 سال (دامنه=63-20 سال) به دست آمد. میانگین استرس شغلی در مطالعه حاضر 8.98±131.34 به دست آمد. از 350 پرستاری که پرسشنامه را پر کردند، 57 نفر سطح استرس کم و 22 نفر استرس شدید را تجربه می کردند. استرس متوسط در 271 نفر یا 77.42% از پرستاران مشاهده شد. میانگین بعد فیزیکی کیفیت زندگی در پرستاران 9،04±49.17 و میانگین بعد روانی کیفیت زندگی 69.68±40.7 به دست آمد. همچنین همبستگی معنی دار آماری بین دو بعد فیزیکی کیفیت زندگی در پرستاران (32.0 r=) و روانی کیفیت زندگی (55.0 r=) با استرس شغلی در پرستاران دیده شد(01.0 p=).

استرس شغلی از عوامل تاثیرگذار در کیفیت زندگی کاری و سلامتی پرستاران می باشد که نیازمند بررسی بیشتر در خصوص تعیین دیگر عوامل تاثیرگذار و زمینه سازی در ایجاد تغییر در کیفیت زندگی کاری پرستاران می باشد.