نسبت خون کراس مچ شده به ترانسفوزیون در بیماران ترومایی دریافت کننده خون در بخش اورژانس بیمارستان بعثت همدان در سال 1399

تروما یکی از شایع ترین علل مراجعه به بخش اورژانس است. در مطالعه حاضر، نسبت خون کراس مچ شده به ترانسفوزیون (C/T) و شاخص تزریق خون (TI) در بیماران ترومایی دریافت کننده خون به منظور آگاهی بیمارستان ها در مورد هماهنگی بین میزان نیاز واقعی و درخواست خون بررسی گردید.

مواد و روش ها:

این مطالعه مقطعی گذشته نگر، در سال 1399 در بخش اورژانس بیمارستان بعثت همدان بر روی پرونده 384  بیمار انجام گرفت. جهت ثبت داده های دموگرافیک و فرم درخواست خون بیماران واجد شرایط، از یک چک لیست استفاده شد. در نهایت داده ها با آزمون های آماریt  مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه و توسط نرم افزار آماریSPSS  نسخه22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

576 واحد خون از 813 واحد کراس مچ شده، به 384 بیمار ترومایی تزریق شده بود. C/T و TI به ترتیب41/1 و51/1 بود. تعداد واحد خون درخواستی، تعداد واحد خون تزریق شده و نسبت C/T در بیماران دارای ترومای نافذ (79/1 ± 63/1) به طور معنا داری بیشتر از ترومای غیر نافذ (09/1 ± 26/1) بود(0001/0 <p). ارتباط معنا داری بین اندیکاسیون درخواست خون و تعداد واحد خون درخواستی با کراس مچ، تعداد واحد خون تزریق شده و نسبت C/T دیده شد (0001/0 <p).

مطالعه حاضر نشان داد، نسبت خون کراس مچ شده به ترانسفوزیون و شاخص تزریق خون در بیماران ترومایی دریافت کننده خون در بخش اورژانس بیمارستان بعثت همدان در سال 1399 مطلوب بود.