اروپا و انتخابات عراق، از تاب آوری تا قطبی شدگی ژئوپلیتیکی

عراق بازتاب و برسازنده بخش مهمی از پویش‌هایی بوده است که در سال‌های اخیر، مناطق غرب آسیا و اروپا را درگیر کرده است؛ پویش‌هایی چون: حرکت عراق به سمت دولتی فرومانده، تبدیل‌ شدن عراق به یکی از کانون‌های برسازنده موج‌های آوارگی، کنش‌های تروریستی در اروپا و رقابت‌های ژیوپلیتیکی ثبات‌زدا در منطقه.
پرسش اینجاست که اتحادیه اروپا و قدرت‌های اصلی اروپایی در چه بافتاری به انتخابات عراق می‎نگرند. درضمن، فارغ از ظرفیت و توان اثربخشی بر سپهر سیاسی عراق، انتظار اروپا از نهاد انتخابات عراق و نتایج آن چیست؟ به‌نظر می‎رسد نگاه اروپا به انتخابات ماه اکتبر عراق، باید در متن تحول در سیاست اروپا درمورد غرب‌آسیا و عراق مورد ارزیابی قرار گیرد.
تحول در راهبردها و سیاست اروپا درمورد غرب‌آسیا در متن مواجهه با تحولات ژیوپلیتیکی منطقه در قالب برجسته‌تر شدن مسئله تاب‌آوری، ثبات و امنیت در مقایسه با مسئله و مفهوم دموکراتیزاسیون و همچنین افزایش حساسیت اروپا نسبت به روندها و بازیگران امنیت‌زدا در منطقه و به‌ویژه نسبت به موازنه منطقه‌ای و رقابت‌های ژیوپلیتیکی در منطقه، خود را نشان داده است.
در حوزه سیاست اروپا درمورد عراق نیز سیاستی که از کمک به دولت‌سازی در دوران پیش از ظهور داعش به پیگیری اقدامات بشردوستانه/ ثبات‌سازی و تمرکز بر مبارزه با داعش تغییر کرده بود، پس از پایان دوران زمامداری سرزمینی داعش در عراق، با تمرکز بر وجوهی از دولت‌سازی، بر بازسازی عراق با ترکیبی از کمک‌های بشردوستانه و غیربشردوستانه و حمایت از اصلاحات حوزه حکمرانی، خود را نشان داده است. دراین‌چهارچوب، انتظار اروپا از نهاد و روند انتخابات عراق در سطح داخلی آن است که برسازنده دولتی فراگیرتر به‌ویژه از مسیر درون‌گذاری سنی‌ها در ساختار سیاسی این کشور باشد؛ موجب افزایش همکاری و همگرایی بین دولت عراق و دولت اقلیم کردستان شود؛ تاحدامکان، انحصار دولت عراق را در استفاده از زور مشروع بازگرداند و تا حد امکان ازنظر اقتصادی کارآمد باشد. در سطح منطقه‌ای نیز اروپا انتظار دارد انتخابات عراق بیش‌ازپیش این کشور را به یکی از میدان‌های کنشگری فراخ ایران و یکی از حوزه‌های اصلی برسازنده تنش و منازعه بازیگران منطقه‌ای و فرا‌منطقه‌ای بدل نسازد.