اثربخشی آموزش برنامه تقویت خانواده بر سلامت روان و کیفیت زندگی در مدرسه نوجوانان 14-10 سال

هدف از پژوهش حاضر سنجش اثربخشی نسخه فارسی برنامه تقویت خانواده بر سلامت روان و کیفیت زندگی در مدرسه و انطباق این برنامه با فرهنگ ایرانی برای استفاده در گروه نوجوانان 14-10 سال بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایش و گروه کنترل است. جامعه پژوهش، همه دانش آموزان پایه های چهارم، پنجم و ششم کشور بودند که در سال تحصیلی 98 - 1397 مشغول به تحصیل بودند.  نمونه پژوهش به روش تصادفی ساده و خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد که شامل 691 دانش آموز (331 پسر و360 دختر) و 691 والد (334 پدر و357 مادر) بود. گروه های نمونه 387 دانش آموز و 774 واالدین گروه آزمایش و 304 دانش آموز و 608 والدین گروه کنترل بودند که از هفت استان (اصفهان، فارس، خراسان رضوی، لرستان، شهرستانهای تهران، سیستان و بلوچستان و تهران) انتخاب شدند. والدین و نوجوانان به طور همزمان تحت آموزش یازده جلسه ای (هفت جلسه اصلی و چهار جلسه تقویتی) برنامه تقویت خانواده برای والدین و نوجوانان  قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش در پیش و پس آزمون، از پرسشنامه های ارزیابی برنامه تقویت خانواده برای نوجوانان (مولگارد و اسپوت، 2001)، مشکلات و تواناییها (گودمن، ملتزر و بیلی، 2003) و کیفیت زندگی در مدرسه (اندرسون و بورک،2000) استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره بیانگر این بودند که آموزش گروهی برنامه تقویت خانواده بر بهبود تواناییها و مشکلات نوجوانان، مشکلات برونی سازی و درونی سازی، کیفیت زندگی مدرسه ای و همچنین کارکردهای مطلوب خانوادگی نوجوانان اثربخش است. لذا می توان بسته آموزش برنامه تقویت خانواده را به عنوان برنامه ای برای بهبود وضعیت سلامت روان شناختی، اجتماعی و خانوادگی نوجوانان استفاده کرد.