مقایسه اثربخشی رویکرد هیجان - مدار و طرحواره- درمانی بر مشکلات برونی سازی فرزندان مادران سرپرست خانوار

هدف این پژوهش تعیین و مقایسه اثربخشی رویکرد هیجان - مدار و طرحواره- درمانی بر مشکلات برونی سازی فرزندان (دانش آموزان) مادران سرپرست خانوار بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را زنان سرپرست خانواری تشکیل دادند که حداقل یک فرزند دانش آموز داشتند. از این جامعه بعد از غربالگری، 45 نفر با روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری آزمایشی 1، گروه آزمایشی 2 و گروه کنترل، جایگزین شدند. یافته های مورد نیاز از طریق پرسشنامه نشانگان برونی سازی آخنباخ در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری گردآوری شدند و با نرم افزار SPSS و آزمونهای اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان دادند که میانگین برونی سازی نمره گروه هیجان - مدار از 46/13 به 35/15 و گروه طرحواره -درمانی از 46/00 به 35/26  کاهش پیدا کرده و نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر نشان داده است که هر دو درمان هیجان - مدار و طرحواره- درمانی بر کاهش مشکلات برونی سازی فرزندان مادران سرپرست خانوار اثربخش است (p<0.001). نتایج مقایسه زوجی، نشان داد که میان اثربخشی دو درمان تفاوت معنا دار وجود ندارد.