مقایسه آزمایشگاهی ریزنشت به داخل کانال در دو نوع ماده سازنده کور تحت استرسهای حرارتی

استفاده از کورهای رزینی و آمالگام به همراه پست پیش ساخته از روش های شایع ترمیم دندانهای درمان ریشه شده است. در زمینه خواص مکانیکی این نوع ترمیم ها مطالعات زیادی صورت گرفته است ولی در مورد قابلیت سیل این مواد اطلاعات کافی در دست نیست. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه میزان ریزنشت به داخل کانال با دو نوع ماده سازنده کور شامل کامپوزیت کور (کورمکس) و آمالگام می باشد.
در این مطالعه که از نوع مداخله گر می باشد تعداد 30 عدد دندان پره مولرسالم تک ریشه تهیه شد. پس از تهیه رادیوگرافی و درمان ریشه به روش استاندارد، در سطح باکال هر کدام از دندانها یک حفره کلاس V به ابعاد 5×4 میلیمتر طوری تهیه شد که مارجین ژنژیوالی در سمان و عمق حفره از مدخل کانال بگذرد.
سپس دندانها براساس نوع ماده سازنده کور به طور تصادفی به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند و یک گروه با آمالگام و گروه دیگر با کورماکس II طبق دستور کارخانه سازنده ترمیم شدند. پس از انجام استرس های حرارتی، ریزنشت به داخل کانال به شیوه نفوذ رنگ ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و آزمون t student استفاده شد.
میانگین نفوذ رنگ به داخل کانال از مارجین سرویکالی در دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت چسبنده (کورماکس (II تفاوت معنی داری با آمالگام نداشتاگر چه میانگین این میزان در کامپوزیت چسبنده بیشتر از آمالگام بود.
بین هر دو ماده سازنده کور یعنی آمالگام (oralloy) و کامپوزیت چسبنده (کورماکس II) از نظر ریزنشت به داخل کانال تفاوتی وجود ندارد.