بررسی میزان تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت ریه پس از تمرین استقامتی همراه با مصرف بربرین کلراید در رت های ویستار دیابتی

تمرین هوازی و بربرین کلراید هر دو خاصیت آنتی اکسیدانی دارند، بنابراین پژوهش حاضر درصدد بررسی میزان تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت ریه پس از تمرین استقامتی همراه با مصرف بربرین کلراید در رت های ویستار دیابتی بود. به این منظور، 40 سر رت نر بالغ نژاد ویستار 200 تا250 گرمی به صورت تصادفی در 5 گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی (با تزریق STZ)، تجربی دیابتی+تمرین بدنی، تجربی دیابتی+مصرف بربرین (mg/kg 50)، تجربی دیابتی+تمرین بدنی+ مصرف بربرین قرار گرفتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، حیوانات با استفاده از تزریق درون صفاقی کتامین بی هوش شده و بافت ریه به منظور سنجش تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز جدا شد. از آزمون تی زوجی و آزمون تحلیل واریانس به منظور تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 22) و در سطح 05/0=α استفاده شد. نتایج نشان داد که نسبت به گروه کنترل میزان فعالیت های آنزیم CAT، SOD و GPX در تمامی گروه های تجربی به طور معناداری بالاتر بود (001/0=P). اثر مداخله در گروه دیابتی+تمرین+بربرین در مقایسه با گروه دیابتی+تمرین و گروه دیابتی+بربرین به طور معناداری بالاتر بود. نتیجه نهایی اینکه تمرین استقامتی و مصرف بربرین کلراید می تواند سبب افزایش معنادار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت ریه در رت های دیابتی شود.