روند یابی پس لرزه های بزرگ با هدف کاهش تلفات و مصدومین ناشی از زمین لرزه (مطالعه موردی، زمین لرزه 16 فروردین1396 سفیدسنگ در شمال شرق ایران)

 بررسی تجارب مرتبط با زمین‌لرزه‌های گذشته بویژه در کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه مانند ایران حاکی از این نکته است که علاوه بر تلفات و مصدومیت‌های ناشی از رخداد زمین‌لرزه اصلی، پس‌لرزه‌های بزرگ این زمین‌لرزه‌ها نیز معمولا در افزایش پیامدهای یاد شده موثرند. در این پژوهش با هدف کاهش تلفات و مصدومیت‌های ناشی از رخداد پس‌لرزه‌های بزرگ به ارایه روشی کاربردی در زمینه پیش‌بینی این پس‌لرزه‌ها پرداخته شد.

 روش بررسی بکار گرفته شده در این پژوهش بر مبنای تحلیل آماری داده‌های مربوط به پارامترهای مبنایی پس‌لرزه‌های اولیه از جمله زمان رخداد، عمق‌کانونی و بزرگی آن‌ها با هدف شناسایی زمان رخداد پس‌لرزه‌های بزرگتر برای اطلاع رسانی و تخلیه به موقع افراد بازمانده در سازه‌های نامقاوم است. در این پژوهش از تیوری سکون‌لرزه‌ای(فاصله زمانی بین رخداد پس‌لرزه‌ها) و تحلیل داده‌های نرمال شده عمق و بزرگی پس‌لرزه‌های اولیه برای شناسایی زمان و میزان آسیب‌پذیری ناشی از رخداد پس‌لرزه‌های بزرگ برای زمین‌لرزه فروردین ماه 1396 سفید سنگ در شمال شرق ایران استفاده شد.

 تحلیل داده‌ها در این پژوهش حاکی از این نکته است که رابطه مشخصی بین فاصله زمان بین بزرگی و سکون‌لرزه‌ای پس‌لرزه‌های اولیه وجود دارد که این رابطه می‌تواند مبنای تحلیل مورد نظر درخصوص پیش‌بینی زمان رخداد پس‌لرزه بزرگ قرار گیرد.

نتیجه‌‌گیری: 

نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که با تحلیل همزمان داده‌های نرمال شده عمق و بزرگی برمبنای سکون‌لرزه‌ای بین پس‌لرزه‌ها می‌توان به پیش بینی دقیقی از زمان و آسیب‌پذیری ناشی از پس‌لرزه‌های بزرگ دست یافت.