کاربرد زغال زیستی و برخی کودهای زیستی بر گلدهی و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گل نرگس شهلا

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی پتانسیل کودهای زیستی و زغال زیستی (بیوچار) بر گلدهی و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گل نرگس  بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی  با 12 تیمار و سه تکرار انجام شد. بیوچار در سه سطح (صفر، 2 و 4 درصد وزنی) با خاک مخلوط شد و چهار سطح کود زیستی (صفر، 20 و 40 گرم قارچ مایکوریزا در کیلوگرم خاک و کاربرد محلول 5 درهزار کودزیستی نیتروزیست) به صورت تماس مستقیم قارچ مایکوریزا با سطح زیرین سوخ ها و غوطه وری سوخ ها در محلول کودزیستی نیتروزیست، به مدت 5 دقیقه استفاده شد. نتیجه ها نشان داد که بیشترین وزن تر گل، تعداد گل، قطر گل، قطر ساقه گلدهنده، ارتفاع، وزن تر برگ، کلروفیل a،b و کل برگ و جذب پتاسیم در تیمار ترکیبی 2 درصد بیوچار همراه با 40 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا حاصل شد. به طور کلی، در بیشتر ویژگی های مورد مطالعه، استفاده از کودزیستی و بیوچار به تنهایی منجر به بهبود ویژگی های رشد و گلدهی گیاه نسبت به شاهد شد، اما بهترین نتیجه ها در تیمار ترکیبی 2 درصد بیوچار و 40 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا به دست آمد، در حالی که با افزایش سطوح بیوچار و کودزیستی در تیمارهای ترکیبی 4 درصد بیوچار و همه سطوح کودهای زیستی نتیجه های مطلوبی به دست نیامد.