اثر روش های مختلف خاک ورزی و نرخ کاشت بر عملکرد کمی و کیفی ارقام گندم در یک نظام تناوبی گندم - آیش در شرایط دیم منطقه سرد

در این بررسی اثر روش های مختلف خاک ورزی بر عملکرد کمی و کیفی ارقام جدید و قدیم گندم دیم در مقادیر مختلف تراکم کاشت در نظام تناوبی گندم-آیش طی سه سال زراعی(97-1396 الی 99-1398) در ایستگاه تحقیقات سارال مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور از طرح آزمایشی کرت های نواری خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد. تیمار خاک ورزی شامل خاک ورزی مرسوم(گاوآهن برگرداندار در بهار به اضافه دیسک و ماله قبل از کاشت)، کم خاک ورزی(شخم با کولتیواتور کلشی یا خاک ورز مرکب بعد از برداشت گندم) و بی-خاک ورزی(کاشت مستقیم بدون عملیات خاک ورزی) به عنوان کرت افقی، تیمار ارقام دیم گندم شامل آذر2، باران و سرداری به عنوان کرت عمودی و تیمار میزان بذر شامل300، 350، 400 و 450 دانه در متر مربع به عنوان کرت فرعی بود. نتایج نشان داد تیمار خاک ورزی مرسوم با عملکرد 1858 کیلوگرم در هکتار نسبت به کم خاک ورزی و بی خاک-ورزی به ترتیب 22 و 21 درصد افزایش عملکرد داشت. ارقام تفاوت معنی داری از لحاظ عملکرد دانه نشان ندادند. میزان بذر 350 دانه در متر مربع با عملکرد 1686 کیلوگرم در هکتار نسبت به بقیه تیمارها عملکرد دانه بیش تری تولید نمود.تفاوت معنی داری بین ارقام و سطوح مختلف بذر از لحاظ درصد پروتئین دانه وجود نداشت اما اثر تیمارهای خاک-ورزی بر درصد پروتئین دانه در سطح 1% معنی دار بود. بیش ترین پروتئین دانه در خاک ورزی مرسوم به میزان 72/12 درصد و کم ترین پروتئین، در کم خاک ورزی به میزان 59/11 درصد، مشاهده شد. پاسخ ارقام به مقادیر بذر در واحد سطح و نوع خاک ورزی در نظام تناوبی گندم - آیش یکسان بود. به دلیل طولانی بودن دوره آیش و کاهش مقدار بقایا روی سطح خاک و به دنبال آن کاهش شدید عملکرد، روش های شخم حفاظتی در نظام تناوبی گندم - آیش توصیه نمی-شود.