ارتقاء رقابت پذیری آینده واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران

هدف این پژوهش ارتقاء مدل رقابت پذیری واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی در آینده بود. پژوهش از نوع کاربردی و آمیخته بود. جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان علمی و دانشگاهی با پست های مدیریتی و در بخش کمی شامل اعضاء هییت علمی دانشگاه های استان تهران در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری احتمالی در بخش کیفی و غیر احتمالی در بخش کمی صورت پذیرفت. در بخش کیفی از ابزار مصاحبه با خبرگان و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده های کیفی از تحلیل محتوا و در بخش کمی از آزمون نرمال سازی، آزمون t تک نمونه ای و گروهی، رگرسیون خطی، مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته های بدست ابعاد و شاخص های رقابت پذیری را مشخص نموده و همچنین نشان داد که دانشگاه ها در تمامی این شاخص ها و ابعاد(رقابت پذیری) دچار مشکل هستند. مشکل از این جهت که به نظر پاسخ گویان ، در تمامی شاخص ها و ابعادوضعیت موجود با وضعیت مطلوب(میزان بازده هی و کارایی دانشگاه با توجه به ابزارها و امکانات موجود) تفاوت معنی داری دارد. این به این معنی است که دانشگاه های استان تهران نتوانسته اند به نتبجه مطلوب دست یابند و در تمامی ابعاد و شاخص ها ضعیف عمل کرده اند.و در نهایت مدل نهایی در وضعیت مطلوب ارایه گردید.