رابطه شدت عوامل تولید، رشد اقتصادی دستمزدمحور و نابرابری درآمدی در اقتصاد ایران

رشد اقتصادی از مهمترین اهداف سیاستگذاری اقتصادی است؛ اما منافع آن لزوما به طور متناسب به دهک‏ های پایین جمعیت که متکی بر درآمد نیروی کار هستند نمی ‏رسد. بر این اساس، پژوهش حاضر دستمزدمحوری طرف‏ عرضه اقتصاد ایران را با استفاده از داده‏های سری زمانی 1343-1396 بررسی می ‏کند. یافته‏ ها نشان داد که رشد سرانه جبران خدمات نیروی کار تاثیر مثبت و معنی‏ داری بر رشد اقتصادی دارد. به علاوه، آزمون‏ های علیت تایید می‏ کنند که اگر تولید به سمت کاربرتر شدن (افزایش سهم نیروی کار) پیش رود، منافع رشد اقتصادی مستقیما به طبقات پایین اصابت کرده و ضریب جینی کاهش می ‏یابد. بنابراین استراتژی رشد پایدار دستمزدمحور برای اهداف دوگانه افزایش سطح درآمد و کاهش نابرابری درآمد مطلوب است. بدین منظور ساختار تولیدی متکی بر فراوانی نسبی نیروی کار و بخش ‏های کاربر دارای مزیت نسبی کمک خواهد کرد که بخش خارجی اقتصاد، دستمزدمحور شود و بتواند چرخه تقاضای دستمزدمحور-عرضه ‏ی دستمزدمحور ایجاد کند.