رابطه باورهای دینی، معرفت شناختی و عدالت اخلاقی با عملکرد تحصیلی: نقش میانجی سازش یافتگی اجتماعی دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه باورهای دینی، باورهای معرفت شناختی و عدالت اخلاقی با عملکرد تحصیلی نقش میانجی سازش یافتگی اجتماعی در دانشجویان دانشگاه پیام نور بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش آن توصیفی و از نوع همبستگی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران در سال 1398  به تعداد2300 نفر تشکیل می دهند نمونه پژوهش 384 نفر از دانشجویان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه باورهای دینی خدایاری فرد و همکاران (1388)، عدالت اخلاقی بیرگر (2012)، باورهای معرفت شناختی شومر (1990)، سازش یافتگی اجتماعی کالیفرنیا تورپ (1953) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و پاسخ به فرضیه پژوهش، از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد، باورهای دینی، عدالت اخلاقی و باورهای معرفت شناختی تاثیر مثبت و معناداری بر سازش یافتگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دارد. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که 52 درصد از واریانس سازش یافتگی اجتماعی و 62 درصد از عملکرد تحصیلی دانشجویان توسط باورهای دینی، عدالت اخلاقی و باورهای معرفت شناختی تبیین می شود. شناخت عوامل موثر بر سازش یافتگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان امکان پیش بینی و برنامه ریزی جهت کمک به تامین بهداشت روانی آنان را فراهم می کند و می توان با ایجاد بستر سازی مناسب مذهبی در دانشگاه ها جهت افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان و شفاف سازی نوع تفکر دانشجویان در دانشگاه پرداخت.