بیماری سرارغوانی و راه های پیشگیری از خسارت آن

یکی از بیماری های مهم و اقتصادی سیب زمینی که سبب کاهش کمی و کیفی محصول می شود، بیماری سرارغوانی می باشد. نشانه های این بیماری شامل پژمردگی همراه با رنگ ارغوانی، ریزبرگی، زردی و لوله ای شدن برگ ها، تورم جوانه های جانبی و تشکیل غده های هوایی است که در مزارع سیب زمینی مناطق آلوده، در ارقام مختلف کم و بیش در طی فصل رشد سیب زمینی مشاهده می شود. علت وقوع نشانه-های آلودگی در مناطق مختلف را عمدتا به عوامل فیتوپلاسمایی نسبت داده اند. فیتو پلاسماها، بیمارگرهای گیاهی از شاخه مولیکوت ها، بدون دیواره سلولی و مجتمع در آوندهای آبکش هستند که در محیط های مصنوعی غیرقابل کشت می باشند و توسط حشرات از بافت های آلوده گیاهی انتقال می یابند. عوامل فیتوپلاسمایی در بسیاری از گونه های گیاهی، از جمله سیب زمینی بیماریزا و دارای خسارت اقتصادی می باشد. نتایج بررسی بوته های آلوده سیب زمینی در مناطق مختلف دنیا و کشور که واجد نشانه های ذکر شده بودند، نشان داد که علاوه بر فیتوپلاسماها، قارچ رایزوکتونیا و ویروس برگ قاشقی سیب زمینی عوامل ایجاد بیماری سرارغوانی می باشند. علایم تشکیل غده هوایی و ارغوانی شدن برگ های انتهایی بوته سیب زمینی در ارقام مختلف با شدت های متفاوتی دیده می شود. رعایت قوانین قرنطینه ای جهت عدم جابجایی عوامل بیماریزا توسط اندام های تکثیری، و نیز رعایت نکات بهداشت زراعی مانند استفاده از غده های گواهی شده، استفاده از آفت کش های مناسب در مزرعه جهت حذف حشرات ناقل بیماری و استفاده از غده های عاری از آلودگی (غده هایی با جوانه های مویی و ضعیف) جهت کاشت در زمین های عاری از آلودگی مهمترین راهکارها در کنترل این بیماری می باشند.