سنجش میزان اثربخشی مولفه های طراحی بیوفیلیک بر ارتقای شاخصه های سلامت بیماران در محیط های درمانی (مطالعه موردی: در شهر مشهد)

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تاثیرات طراحی بیوفیلیک در محیط های درمانی در راستای ارتقای شاخصه های سلامت بیماران صورت گرفت. تکیه بر طراحی بیوفیلیک در راستای تعامل انسان و محیط در جهت افزایش کیفیت محیطی و اثرگذاری بلحاظ روانشناختی بر بیماران،  می تواند امری ضروری باشد.

در این پژوهش سه بعد اصلی از طراحی بیوفیلیک به همراه مولفه های آن در قالب پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت. افراد شرکت کننده در این نظر سنجی شامل سه گروه: معماران، بیماران و کادر درمان بوده که در برخی بیمارستان های شهر مشهد انجام شد. داده های گردآوری شده از روش های مناسب آماری توسط نرم افزارSPSS ، آزمون T و آزمون ANOVA مورد سنجش قرار گرفته اند. هدف این پژوهش مقایسه عوامل تاثیر گذار طراحی بیوفیلیک بر ارتقای شاخصه های سلامتی در محیط درمانی می باشد.

طبق داده ها و آزمون های انجام شده در در هر سه گروه، میزان عامل تجربه مستقیم طبیعت بالاترین امتیاز به مقدار 68 درصد و بعد از آن عامل تجربه غیر مستقیم طبیعت با تاثیر 28 درصد و ماهیت مکان و فضا با تاثیر 19 درصد بوده است که نشان دهنده اثربخشی بالای عامل تجربه مستقیم طبیعت به صورت مشترک در میان گروه ها با وجود اختلاف نظر، می باشد.

نتایج تحلیلی این پژوهش، بیانگر تاثیر بیشتر وجود طبیعت در محیط انسان ساخت می باشد و خود نشان گر ارتباط مثبت میان بیمار و طبیعت و بهبود کیفیات زیستی محیط درمانی می باشد. بنابراین طراحی محیط درمانی بیوفیلی می تواند منجر به ارتقای شاخصه های سلامت بیمار شود.