مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و آموزش مهارت های حل مساله بر بهزیستی ذهنی (رضایت از زندگی و عواطف مثبت و منفی) مردان متاهل سوء مصرف کننده مواد

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و آموزش مهارت های حل مساله بر بهزیستی ذهنی سوء مصرف کنندگان حاضر در مراکز کمپ های ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی طرح آن پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری با دوگره آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان متاهل معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب در سال 98-1397 بودند که60 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه (20نفر گروه آزمایش1 و20 نفر گروه آزمایش 2 و20 گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند، ابتدا هر سه گروه با مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)، دینر و همکاران (1985) مورد سنجش قرار گرفتند؛ هر دو گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله طرحواره درمانی یانگ، کلوسکو و ویشار (2003) و مهارت های حل مسئله دیکسون و کلوور، 1984 قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر بررسی شد.

 نتایج حاکی از تاثیر مداخله طرحواره درمانی بر عواطف منفی (48/24 =F، 001/0 =P)، عواطف مثبت (84/31 =F، 001/0 =P) و رضایت از زندگی (82/3 =F، 0181/0 =P) و مداخله مهارت های حل مسئله بر عواطف منفی (74/29 =F، 001/0 =P)، عواطف مثبت (58/21 =F، 001/0 =P) و رضایت از زندگی (46/4 =F، 041/0 =P) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.

با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی و مهارت حل مساله به عنوان درمان های ترجیحی در مداخلات افراد مصرف کننده مواد می تواند مورد استفاده درمانگران قرا گیرد.