گونه شناسی روایی در رمان مصابیح اورشلیم علی بدر بر اساس نظریه ژپ لینت ولت

گونه شناسی روایت یکی از مباحث ساختاری علم روایت شناسی است که به بررسی و تحلیل ارتباط بین راوی، کنشگر و مخاطب می پردازد. ژپ لینت ولت، منتقد فرانسوی، از مشهورترین نظریه پردازان گونه های روایی است که آن را براساس تقابل میان راوی و کنشگر مطرح کرد. رمان مصابیح اورشلیم اثر علی بدر، ازجمله رمان های پسامدرنی است که قضیه قدس و تاریخ حقیقی آن را به تصویر کشیده و آن را از روایت ساختگی یهود متمایز کرده است. از آنجا که این اثر از زبان روایی قوی برخوردار بوده و نویسنده در موقعیت های مختلف از گونه های روایی مناسب و ویژه ای استفاده کرده، مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی و تحلیل گونه های روایی این رمان برمبنای نظریه ژپ لینت ولت پرداخته است تا روش ها و شگردهای روایی علی بدر را در خلق این اثر و نیز اهداف وی را از این رویکردها استخراج و واکاوی کند. یافته های پژوهش نشان می دهد این اثر داستانی به مشخصه های الگوی روایتی همسان و ناهمسان متن نگار نزدیک شده است و از نظر زاویه دید، با کانونی شدگی درونی و صفر مطابقت دارد. استفاده از گونه روایتی ناهمسان متن نگار و به تبع آن زاویه دید صفر در داستان مذکور از یک سو و به کارگیری راوی دانای کل در این گونه روایتی برای شناخت آسان شخصیت ها و تبیین تاریخ حقیقی قدس از سویی دیگر، نشان دهنده توجه علی بدر، نویسنده این رمان، به مخاطب است.