بررسی پروسیجرهای دردناک و اضطراب آور در ICU جراحی قلب باز و تاثیر آن بر پارامترهای همودینامیک: یک مطالعه توصیفی- مقطعی

درد و اضطراب بعد از عمل هنوز به عنوان یک مشکل شایع در بیماران مراقبت ویژه، خصوصا در ICU جراحی قلب باز مطرح است. کنترل ناکافی درد می تواند منجر به افزایش فعالیت سیستم سمپاتیک، افزایش مرگ و میر، طولانی شدن مدت زمان بستری و افزایش هزینه های بستری شود. هدف این مطالعه، تعیین پروسیچرهای دردناک و اضطراب آور در ICU جراحی قلب باز و تاثیر آن بر پارامترهای همودینامیک است.

این مطالعه مقطعی، بر روی 140 بیمار بستری در سه ICU جراحی قلب باز از دو بیمارستان فوق تخصصی جراحی قلب در شیراز- ایران در سال های 1398 تا 1399 انجام شد. درد و اضطراب بیماران با استفاده از مقیاس دیداری عددی درد (P-VNS) و مقیاس دیداری عددی اضطراب (A-VNS)، قبل و بلافاصله بعد از پروسیجرهای، تغییر وضعیت، تمرینات تنفسی، تعویض پانسمان، بیرون آوردن لوله داخل تراشه، خارج کردن چست تیوب، خارج کردن لاین وریدی، خارج کردن لاین آرتریال و کاتتر بالون پمپ و خون گیری بررسی شد. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب نیز قبل و بلافاصله بعد از هر پروسیجر ثبت شد.

مقایسه میانگین نمرات درد در تمرینات تنفسی، تغییر وضعیت و خارج کردن چست تیوب و میانگین نمرات اضطراب برای بیرون آوردن لوله تراشه در مرحله قبل و بلافاصله بعد از اتمام پروسیجرها با استفاده از آزمون تی زوجی تفاوت آماری معناداری را نشان داد (P<0.001) تغییرات در پارامترهای همودینامیک نیز قبل و بلافاصله بعد از پروسیجرهای بیرون آوردن لوله تراشه و کتتر بالون پمپ، تغییر وضعیت و تمرینات تنفسی معنادار بود (P<0.05).

تمرینات تنفسی و بیرون آوردن لوله تراشه به ترتیب دردناکترین و پراضطراب ترین پروسیجرها در ICU بودند. بسیاری از بیماران با وجود دستورالعمل هایی که کنترل درد را به عنوان یک اولویت مهم در مراقبت از بیماران بحرانی تعیین می کند، هنوز درد متوسط تا شدید پس از عمل را در ICU تجربه می کنند. مدیریت درد و اضطراب قبل از هر پروسیجر، می تواند منجر به کاهش پیامدهای منفی و افزایش رضایتمندی بیماران شود. لذا، مدیریت درد و اضطراب در ICU، مستلزم استفاده از یک رویکرد چند رشته ای است. در این راستا ضروری است، مراقبین سلامت مدیریت درد در بیماران بستری در ICU را به عنوان یک اولویت مهم مورد توجه قراردهند.