گونه ‎شناسی پارادایمیک مکاتب اقتصادی و جایگاه هزینه مبادله در شیفت پارادایمی

پارادایم شامل مجموعه‎ای از ارزش‎ها، باورها و ادراکات از واقعیت همراه با نظریه های مبتنی بر آنها می‎باشد که روش شناسی متمایزی را برای نیل به اهداف پژوهش به کار می‎گیرد. پارادایم‎های غالب در علوم انسانی اثبات‎گرایی، تفسیری، انتقادی، پیچیدگی و پست‎مدرن هستند. این پژوهش با به‎ کارگیری روش اسنادی و تحلیل محتوا، به دنبال درک فرانظری و تیپولوژی‎ پارادایمی مکاتب اقتصادی است. نتایج نشان می‎دهد که جریان نیوکلاسیکی دارای پارادایم اثبات‎ گرایانه است. نحله های اتریشی در قلمرو پارادایم پیچیدگی هستند؛ اما استفاده از هرمنوتیک، اتریشی‎های معاصر را به پارادایم تفسیری نزدیک می‎کند؛ درحالی‎که قسم قدیمی‎تر متمایل به پارادایم اثباتی است. وجود ساختارهای متغیر در مکاتب پست‎ کینزی و تطوری نشان از تاثیر پارادایم پیچیدگی است. نهادگرایی قدیم به دلیل تاکید بر سلطه و دیالکتیک تحت نفوذ پارادایم انتقادی است. نهادگرایی جدید از اصول دو جریان معاند نئوکلاسیک و نهادگرایی اولیه بهره می‎جوید. رفع این ناسازگاری به خاطر ابداع هزینه مبادله بوده است که زمینه را برای شیفت پارادایمی از دو پارادایم اثباتی و انتقادی به پارادایم پیچیدگی فراهم می ‎آورد. هزینه مبادله واحد تحلیل و نقطه اتصال نهادها به عملکرد اقتصادی است که استفاده از آن موجب عینیت ‎پذیری و تعمیم خواهد شد.