تاثیر تلفیق اسپیروتترامات با ترکیبات زیستی و غیرزیستی روی برخی ترکیبات ثانویه برگ پسته و جمعیت پسیل پسته

پسیل معمولی پسته، یکی از مهم ترین آفات باغات پسته در ایران می ‏باشد. در این تحقیق، تاثیر آفتکش اسپیروتترامات (SP)، اسید سالیسیلیک (SA)، عصاره های متانولی و ان هگزانی پوست گردو (به ترتیب MW و NW)، عصاره های متانولی و ان- هگزانی دانه شوید (به ترتیب MD و ND) و کاربرد تلفیقی اسپیروتترامات با این ترکیبات (SP + SA ، SP  + MW، SP + NW، SP + MD و SP + ND) روی جمعیت پسیل پسته در طی دو سال بررسی شد. آب مقطر نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. همچنین مقدار ترکیبات ثانویه)فنل و فلاونویید (در برگ ‏های پسته تحت تیمارهای مختلف تعیین شد. در سال اول، بیش ترین درصد کاهش جمعیت پسیل پسته در تیمار تلفیقی اسپیروتترامات و عصاره متانولی دانه شوید (SP + MD) با میانگین 21/3 ± 26/91- درصد و در سال دوم در تیمارهای عصاره متانولی دانه شوید (MD) با میانگین 43/8 ± 70/ 36 - درصد و تیمار تلفیقی SP + MD با میانگین 9/17 ± 17/35- درصد محاسبه شد. ضمن اینکه در هر دو سال، کاربرد تلفیقی عصاره ان هگزانی پوست سبز گردو با اسپیروتترامات (SP + NW) موجب کاهش معنی دار جمعیت پسیل پسته در مقایسه با کاربرد اسپیروتترامات به تنهایی شد. مقدار ترکیبات فنل و فلاونویید کل نیز در برگ درختان پسته تیمار شده با ترکیبات مورد مطالعه، اختلاف معنی داری  نشان دادند. بالاترین سطح فنل کل (94/1 ± 48/75) در تیمار اسپیروتترامات + عصاره متانولی دانه شوید (SP + MD) به دست آمد که اختلاف معناداری با اسپیروتترامات، عصاره متانولی دانه شوید و اسپیروتترامات + عصاره ان- هگزانی دانه شوید نشان داد. در هر دو سال عصاره متانولی دانه شوید در تلفیق با اسپیروتترامات (SP + MD) بیشترین تاثیر را در کنترل جمعیت پوره های پسیل پسته داشت و بنابراین می تواند در برنامه های مدیریت تلقیقی این آفت مورد توجه قرار گیرد.