تحصیلات و جدایی گزینی فضایی در کلانشهر تهران

جدایی گزینی فضایی به تراکم فضایی افراد با وضعیت های اجتماعی مشابه، صرف نظر از اینکه ملاک های تفاوت اجتماعی آن ها با دیگران چه باشد، اشاره دارد. در کلان شهر تهران به دلیل افزایش ظرفیت دانشگاه ها و موسسات آموزشی، تعداد افرادی که تحصیلات دانشگاهی دارند به طور چشمگیری افزایش یافته است، اما هنوز مشخص نیست که تا چه میزان جدایی گزینی فضایی بر اساس سطوح تحصیلی در این شهر وجود دارد. هدف این پژوهش بررسی جدایی گزینی فضایی گروه های مختلف تحصیلی و تمایزهای مکانی این گروه ها در سطح حوزه های آماری کلان شهر تهران بر مبنای داده های سرشماری 1390 است. داده های مورد نیاز در قالب نقشه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، نرم افزار GeoDa و تحلیل جدایی گزینی فضایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان جدایی   گزینی فضایی افراد دارای تحصیلات دانشگاهی بیشتر از سایر گروه های تحصیلی است و گروه های دارای سطح تحصیلات پایین تر در همدیگر ادغام شده اند و بیشتر در مناطق جنوب و جنوب شرق شهر سکونت دارند. همچنین نتایج نشان داد که جدایی گزینی فضایی زنان دارای تحصیلات دانشگاهی بیشتر از مردان است. توزیع و تحلیل فضایی، تفاوت و نابرابری را میان بخش جنوبی و شمالی شهر نمایان می کند. به علاوه، نتایج دلالت بر آن دارد که افراد به صورت خوشه ای و با توجه به ویژگی های اقتصادی و اجتماعی شان در کنار گروه های مشابه قرار گرفته اند. درنهایت اینکه، کلان شهر تهران در حال تجربه جدایی گزینی چشم گیری میان قشرهای مختلف اجتماعی است.