اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر تعادل و کنترل بازداری رفتاری سالمندان دارای اختلال شناختی خفیف

افزایش سن باعث اختلالات جسمانی و شناختی سالمندان شده و با سلامتی آنها تداخل می کند. از جمله اختلالاتی که در حال حاضر توجه متخصصان را به خود جلب کرده است، اختلالات شناختی سالمندان است که از مشکلات شایع این دوران است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ورزش مغزی بر تعادل و کنترل بازداری رفتاری سالمندان دارای اختلال شناختی بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی سالمندان دارای اختلال شناختی خفیف شهرستان ارومیه در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر سالمند 60 الی 80 سال (98/1±69/77) مبتلا به اختلال شناختی خفیف بوده که بر اساس معیارهای ورود به پژوهش و به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان آزمون برخاستن و حرکت کردن زماندار (TUG) ماتیاس و همکاران و آزمون برو نرو هافمن را برای ارزیابی تعادل پویا و کنترل بازداری رفتاری در پیش آزمون و پس آزمون به طور مشابه هم انجام دادند. گروه آزمایش طی سه جلسه 30 دقیقه ای در هفته، برای هشت هفته به اجرای تمرینات ورزش مغزی دنیسون و دنیسون پرداختند. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه  در نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات آزمون برخاستن و حرکت کردن زماندار و کنترل بازداری رفتاری دو گروه تجربی و کنترل در پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (001/0P=) . بر اساس یافته های پژوهش می توان پیشنهاد کرد با توجه به سهولت اجرای تمرینات ورزش مغزی، مربیان ورزشی و توانبخشی می توانند به منظور بهبود تعادل و کنترل بازداری رفتاری سالمندان دارای اختلال شناختی از آن استفاده کنند.