رابطه باورهای لذت بری و خوش بینی با شادکامی فاعلی در سالمندان: نقش میانجی رضایت از زندگی

در سال های اخیر علاقه روزافزونی به بررسی تاثیر عواطف مثبت در بهبود سلامت افراد جامعه بویژه سالمندان پیدا شده است. افزایش هیجان های مثبت یکی از راهکارهای مناسب برای مقابله با پیامدهای تغییرات در سلامت (جسمی و روانی) سالمندان است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه باورهای لذت بری و خوش بینی با شادکامی فاعلی در سالمندان از طریق نقش میانجی رضایت از زندگی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن شهرستان های شهرکرد و فارسان در سال 1399-1398 بودند که از بین آنها 200 نفر از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های شادکامی فاعلی لیوبومیرسکی و لپر، باورهای لذت بری بریانت، رضایت از زندگی داینر و همکاران و جهت گیری زندگی شی یر وکارور پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای 23SPSS و 23AMOS و روش های همبستگی پیرسون و تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج رابطه مثبت و معنادار بین خوش بینی، رضایت از زندگی و باورهای لذت بری با شادکامی فاعلی را نشان دادند (001/0P<). همچنین اثر غیرمستقیم باورهای لذت بری و خوش بینی از طریق رضایت از زندگی بر شادکامی فاعلی مورد تایید قرار گرفت (05/0P<). بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران و روان شناسان حیطه سالمند با بکارگیری تدابیری مثل مهارت های لذت بری و خوش بینی در جهت افزایش شادکامی فاعلی سالمندان در کارهای آموزشی و بالینی خویش با آنها گام بردارند.