ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد برخی از ژنوتیپ های باقلا (.Vicia faba L) در تاریخ های کاشت مختلف در استان گیلان

آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر تاریخ های کاشت مختلف بر عملکرد و اجزای عملکرد چند ژنوتیپ باقلا، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 در استان گیلان انجام پذیرفت. عامل اصلی تاریخ کاشت در چهار سطح (10 آذر، 1دی، 16 دی و 11 اسفند) و عامل فرعی ژنوتیپ در 6 سطح (توده بومی گیلان، توده بومی دانه ریز بروجرد، رقم فرانسه، رقم برکت، رقم FILIP3 و رقم FILIP5) بود. اثر تاریخ کاشت بر همه صفات مطالعه شده معنی دار بود. اثر ژنوتیپ بر تمام صفات به جز تعداد روز تا رسیدگی و محتوی رطوبت نسبی برگ معنی دار بود. برهمکنش دو عامل بر عملکرد دانه، تعداد روز تا سبز شدن، وزن صد دانه، تعداد دانه در غلاف و تعداد غلاف در بوته معنی دار بود. بیشترین زمان رسیدن دانه ها (22/175 روز) در تاریخ کاشت اول دیده شد و این زمان در تاریخ کاشت آخر، کاهش 42 درصدی داشت. با توجه به معنی دار بودن برهمکنش ژنوتیپ در تاریخ کاشت، اثر ساده ژنوتیپ در هر سطح تاریخ کاشت بررسی شد و نشان داده شد که در هر چهار تاریخ کاشت، توده بومی گیلان به ترتیب با مقادیر 04/3208، 1858، 8/1101 و 2/605 کیلوگرم در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را داشتند. تاخیر در کاشت بر محتوی نیتروژن دانه به میزان 22 درصد افزود. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر و با توجه به شرایط آب و هوایی، اوایل آذر می تواند به عنوان زمان مناسب برای کاشت باقلا در منطقه در نظر گرفته شود.