تاثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی با میانجی گری خودشیرینی سازمانی و تعدیل کنندگی حمایت شغلی

هدف پژوهش حاضر مشخص کردن تاثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی به واسطه خودشیرینی و تعدیل کنندگی حمایت شغلی است. این پژوهش از نوع همبستگی است و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. روایی محتوایی آن با نظر متخصصان، استادان دانشگاهی و کارشناسان خبره تایید شد. پایایی ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ در سطح مناسبی قرار داشت. تعداد 76 نفر از کارمندان بانک مسکن استان سمنان نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند و روش نمونه گیری در این پژوهش در دسترس(اتفاقی) بوده است. یافته های پژوهش، پس از تحلیل مسیر نشان داد سازگاری شغلی تاثیر مثبت و معناداری بر خودشیرینی و ارتقای شغلی دارد، همچنین تاثیر مثبت خودشیرینی بر ارتقای شغلی نیز مورد تایید قرار گرفت. ولی حمایت شغلی نتوانست تعدیل کننده ای برای تاثیر سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی باشد و فرضیه پایانی که نقش میانجی گری خودشیرینی بین سازگاری شغلی بر ارتقای شغلی بود، تایید شد.