ارائه الگوی پیشنهادی کیفیت حسابرسی عملیاتی در بخش عمومی ایران با رویکرد نظریه پردازی زمینه بنیان

سیستم حسابرسی یکی از خرده نظامهای فعال در نظام پاسخگویی است که نقش مهمی در ارزیابی پاسخگویی نهادهای بخش عمومی ایفا می کند. حسابرسی عملیاتی به عنوان بخشی از سیستم حسابرسی جامع که از شیوه های نوین برای ارزیابی کارایی، اثربخشی و صرفه اقتصادی منابع مالی عمومی و عملیاتی دستگاه های اجرایی استفاده میکند؛ در ارزیابی انواع و سطوحی از مسئولیت پاسخگویی به ایفای نقش میپردازد. هدف از پژوهش حاضر، ارایه مدلی برای کیفیت حسابرسی عملیاتی در بخش عمومی ایران، با توجه به ویژگی‌های محیطی و شرایط حاکم بر کشور می‌باشد. در این رابطه با توجه به رویکرد اکتشافی تحقیق و بهره‌گیری از رهیافت کیفی، از روش نظریه‌پردازی زمینه‌بنیان استفاده شده است. به این منظور در سال 1398 با اخذ نظرات 26 نفر از خبرگان با تخصص حسابرسی عملیاتی که در این حوزه دارای تجربه اجرایی هستند از طریق مصاحبه‌های عمیق، به بررسی عوامل تاثیرگذار بر کیفیت حسابرسی عملیاتی پرداخته شد و در انتها "مدل یکپارچه کیفیت حسابرسی عملیاتی در ایران"، شامل شرایط علی، عوامل مداخله‌گر و بستر و همچنین راهبردهای دستیابی به کیفیت حسابرسی عملیاتی و پیامدهای آنها ارایه گردیده است. در این تحقیق، کیفیت حسابرسی عملیاتی با استفاده از رویکرد سیستمی و با نگرش به تمام اجزای سیستم حاکم در نظام بخش عمومی ایران بررسی شده است. داده‌های پژوهش به کمک روش‌های کدگذاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقوله‌های اصلی و خردمقوله‌ها(مفاهیم) استخراج گردید. به کمک رویکرد سیستمی که شامل ورودیها، فرایند، خروجیها، نتایج و عوامل زمینه ای است،