مدل سازی معادلات ساختاری رابطه راهبردهای مقابله با درد با سیستم های مغزی/ رفتاری و تحمل پریشانی در مبتلایان به میگرن

 میگرن یکی از اختلال های شدید است که ویژگی آن سردردهای ملایم یا شدید پی در پی است و غالبا با نشانه هایی در سیستم عصبی خودکار همراه است. هدف پژوهش حاضر مدل سازی معادلات ساختاری رابطه راهبردهای مقابله با درد با سیستم های مغزی/رفتاری و تحمل پریشانی در مبتلایان به میگرن بود.

روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بیماران مبتلا به میگرن مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی و دو کلینیک مغز و اعصاب در شهر تهران در سال 1399 تشکیل دادند. از میان بیماران واجد شرایط ورود به پژوهش، 374 بیمار به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری (کارور و وایت، 1994)، مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و پرسشنامه راهبردهای مقابله (روزنسشیل و کیف، 1983) بود. داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزارهای AMOS نسخه 24 و SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شد.

ضریب مسیر کل بین سیستم های مغزی/رفتاری با راهبردهای مقابله با درد مثبت و معنادار بود (0٫001=p، 0٫301=β). ضریب مسیر مستقیم بین سیستم های مغزی/رفتاری و تحمل پریشانی مثبت و معنادار بود (0٫001=p، 0٫525=β). ضریب مسیر مستقیم بین سیستم های مغزی/رفتاری و راهبردهای مقابله با درد مثبت و معنادار بود (0٫001=p، 0٫054=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین سیستم های مغزی/رفتاری و راهبردهای مقابله با درد، مثبت و معنادار بود (0٫001=p، 0٫247=β)؛ همچنین یافته ها بیانگر برازش مدل مفهومی با داده های گردآوری شده بود (3٫25=df/2x، 0٫953=CFI، 0٫923=GFI، 0٫875=AGFI، 0٫078=RMSEA).

براساس نتایج پژوهش حاضر نتیجه گرفته می شود که تحمل پریشانی رابطه بین سیستم های مغزی/رفتاری و راهبردهای مقابله با درد را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند.