تبیین مدل پیشرفت تحصیلی براساس نقش مستقیم مسئولیت پذیری تحصیلی با میانجیگری احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر پایه دهم ناحیه دو شهر قزوین

 پیشرفت تحصیلی از معیارهای بسیار مهم توانایی فراگیران برای اتمام تحصیلات است. هدف پژوهش حاضر تبیین مدل پیشرفت تحصیلی براساس نقش مستقیم مسئولیت پذیری تحصیلی با میانجی گیری احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر پایه دهم ناحیه دو شهر قزوین بود.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را همه دانش آموران پسر پایه دهم ناحیه دو شهر قزوین، در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند که تعداد آنان 738 نفر بود. دویست نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2004)، پرسشنامه روان شناختی کالیفرنیا (خرده مقیاس مسئولیت پذیری) (گاف، 1951) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی (ساعتچی، 1389) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل به وسیله آزمون های آماری همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با نرم افزار های AMOS نسخه 24 و SPSS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معنا داری 0٫05 آزمون های آماری در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد اثر مستقیم مسئولیت پذیری بر احساس تعلق به مدرسه (0٫014=p و 0٫134=β)، اثر مستقیم مسئولیت پذیری بر پیشرفت تحصیلی (0٫004=p و 0٫215=β) و اثر مستقیم احساس تعلق به مدرسه بر پیشرفت تحصیلی (0٫001=p و 0٫38=β) مثبت و معنادار بود. همچنین مسئولیت پذیری بر پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه اثرغیرمستقیم معنادار و مثبت داشت (0٫031=p و 0٫093=β). مدل پیشنهادی پژوهش براساس شاخص های مختلف برازش خوبی داشت (0٫06=RMSEA و 0٫914=GFI و 0٫952=CFI و 0٫961=TLI و 2٫2= X2/df).

براساس یافته ها نتیجه گرفته می شود که عوامل مختلفی ازجمله مسئولیت پذیری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند؛ بنابراین والدین، معلمان و مسیولان آموزشی می توانند اهتمام خاصی در جهت رشد و پرورش آن ها مبذول دارند.