اثربخشی برنامه روانی-حرکتی خانواده محور بر مهارت های عضلانی و حرکتی کودکان پیش دبستانی با سندرم داون

 از موضوعات بسیار مهم در عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به سندروم داون، رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت در سال های اولیه زندگی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی برنامه روانی-حرکتی خانواده محور و ارزیابی اثربخشی آن در تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی کودکان پیش دبستانی با سندرم داون انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی مبتلا به سندرم داون شهر تهران در سال 1392 تشکیل می دادند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد سی نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه پانزده نفری تقسیم شدند. مهارت های حرکتی هر دو گروه از طریق مقیاس اندازه گیری عملکرد حرکتی (راسل و همکاران، 1998) قبل و بعد از ارایه آموزش بررسی گردید و با استفاده از مدل آماری تحلیل کواریانس آزمون سوالات پژوهش انجام شد.

نتایج نشان داد که برنامه روانی-حرکتی خانواده محور بر تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی در پنج مهارت خوابیدن، خزیدن، نشستن، ایستادن و راه رفتن موثر بوده است (0٫001>p). به عبارت دیگر این مهارت ها بعد از مداخله روانی-حرکتی خانواده محور به صورت معناداری بهبود یافته است.

برنامه روانی-حرکتی خانواده محور در تقویت عضلانی و رشد مهارت های حرکتی کودکان پیش دبستانی با سندرم داون موثر است.