تعیین اندازه اثر ترس از شکست و باورهای ناکارآمد در مورد ظاهر بر اعتیاد به ورزش در ورزشکاران

 مدیریت نامناسب فعالیت های ورزشی می تواند سبب بروز برخی رفتارهای ورزشی منفی همچون اعتیاد به ورزش شود که شناسایی عوامل موثر بر این پدیده ضروری به نظر می رسد؛ بنابراین، هدف از این تحقیق تعیین اندازه اثر ترس از شکست و باورهای ناکارآمد در مورد ظاهر بر اعتیاد به ورزش در ورزشکاران بود.

طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی ورزشکاران بیشتر از بیست سال در سال 1399 تشکیل دادند. با پیمایش اینترنتی و به صورت تصادفی از بین گروه های ورزشی موجود در شبکه های اجتماعی دویست نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند؛ اما پنج پرسشنامه به دلیل ناقص پرشدن کنار گذاشته شد و درمجموع 195 پرسشنامه تجزیه وتحلیل شد. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه ارزیابی ترس از شکست در عملکرد (کانروی و همکاران، 2002)، مقیاس باورها درباره ظاهر (اسپنگلر، 1999) و پرسشنامه وابستگی به تمرین (هاوزنبلاس و سایمونز داونز، 2002) به کار رفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. سطح معناداری همه آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، باورهای ناکارآمد در مورد ظاهر رابطه مستقیم و معناداری با اعتیاد به ورزش داشت (0٫001=p، 0٫242=r)؛ اما بین ترس از شکست در عملکرد با اعتیاد به ورزش در ورزشکاران رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج ضریب تعیین تعدیل شده مشخص کرد، باور در مورد ظاهر و ترس از شکست توان تبیین تنها 5درصد از تغییرات متغیر اعتیاد به ورزش را داشت.

باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، باورهای ناکارآمد ورزشکاران در مورد ظاهر بدنی شان توان اثرگذاری بر بروز اعتیاد به ورزش را در میان آن ها دارد؛ بااین حال میزان تاثیرگذاری ضعیف است و نتیجه گیری در این زمینه نیازمند انجام مطالعات بیشتر است.