مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی ولز و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ در بهبود علائم درآمیختگی افکار زنان مبتلا به اختلال وسواس جبری

 هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی ولز و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ در بهبود علایم درآمیختگی افکار زنان مبتلا به اختلال وسواس جبری بود.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که با طرح پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی بیماران سرپایی اختلال وسواس فکری-عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان شیراز در سال 1395بود. از این بین 60 نفر از بیماران که طبق تشخیص روان پزشک یا روان شناس بالینی تشخیص اختلال وسواس فکری-عملی گرفته بودند انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه 20 نفره آزمایش (فراشناخت و مواجهه و جلوگیری از پاسخ) و یک گروه 20 نفره کنترل تقسیم شدند. مداخله فراشناختی ولز به مدت 8 جلسه گروهی و به مدت دو ماه به صورت جلسات 1٫5 ساعته بر روی گروه آزمایش فراشناخت و مداخله مواجهه و جلوگیری از پاسخ به مدت 14 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش مواجهه و جلوگیری از پاسخ اجرا شد. هر دو گروه آزمایش و گروه کنترل در دوره مطالعه در دوز های نزدیک، داروی فلووکسامین (دوز 200 تا 300) مصرف کردند. پرسشنامه درآمیختگی افکار به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس و با به کارگیری نرم افزار آماری SPSS، ویراست 21 تحلیل شد.

نتایج نشان داد گروه فراشناخت در دو عامل درآمیختگی فکر- عمل و فکر-واقعه در مقایسه با گروه مواجهه و جلوگیری از پاسخ و کنترل کاهش معناداری (اثربخشی بیشتری) دارد (0٫001>p). اما در عامل درآمیختگی فکر-شی تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش نبود. از طرفی گروه مواجهه و جلوگیری از پاسخ نیز در تمامی مولفه ها در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد (0٫001>p).

علیرغم برخی محدودیت های روش شناختی، درمان فراشناختی می تواند درمان معتبر و جایگزینی برای مواجهه و جلوگیری از پاسخ باشد.