اثربخشی درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ بر استرس و انسجام روانی در بیماران مبتلا به وسواس فکری-عملی

 بیماری وسواس فکری-عملی، بیماری مزمنی در جوامع مختلف است که سازمان بهداشت جهانی آن را علت اصلی ناتوانی می داند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ بر استرس و انسجام روانی در بیماران مبتلا به وسواس فکری-عملی بود.

این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامی زنان و مردان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز مشاوره شهر بیرجند در شش ماه دوم سال 1397 تشکیل دادند. از بین آن ها چهل نفر از افراد واجد شرایط داوطلبانه انتخاب شدند و در گروه آزمایش و گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخله درمانی مواجهه و پیشگیری از پاسخ طی هشت جلسه نوددقیقه ای براساس طرح درمانی استکتی (2007) انجام پذیرفت. داده ها ازطریق تکمیل خرده مقیاس استرس مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویبوند و لاویبوند، 1995) و مقیاس انسجام روانی (آنتونووسکی، 1993) قبل از مداخله و بعد از آن جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از و آزمون خی دو و تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معنا داری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، پس از مداخله، نمرات استرس در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه به طور معنا داری کاهش یافت و نمرات انسجام روانی افزایش پیدا کرد (0٫001>p).

باتوجه به یافته های این پژوهش درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ در کاهش استرس و افزایش انسجام روانی بیماران مبتلا به وسواس فکری-عملی موثر است؛ بنابراین پیشنهاد می شود درمان مذکور به عنوان درمانی مکمل در سایر بیماری های روان تنی استفاده شود.