بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری بر نگرش های ناکارآمد و سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل

 سازگاری زناشویی همراه با اصلاح نگرش های ناکارآمد موجب احساس کفایت، توانایی انطباق و عملکرد موثر می شود؛ ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری بر نگرش های ناکارآمد و میزان سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان در سال 1398 تشکیل دادند که تعداد کل این افراد در زمان انجام پژوهش (2ماه) 120 نفر بود. از جامعه مذکور، 30 زوج (60 نفر) به روش نمونه گیری هدف مند انتخاب شدند و پس از همتاسازی براساس نمرات کسب شده در پیش آزمون، به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه 15 زوج) قرار گرفتند. گروه آزمایشی تحت دوازده جلسه درمان زوج درمانی شناختی-رفتاری مطابق با طرح درمانی (خانجانی وشکی و همکاران، 1395) قرار گرفت؛ ولی گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس سازگاری زناشویی (اسپنیر، 1976) و مقیاس نگرش ناکارآمد (وایزمن و بک، 1978) بود که قبل و بعد از درمان توسط آزمودنی های هر دو گروه تکمیل شدند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 19 بررسی شد. سطح معنا داری 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که زوج درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش نگرش های ناکارآمد و افزایش میزان سازگاری زناشویی (شامل توافق دونفری، ابراز محبت و رضایت زناشویی) تاثیر دارد (0٫001>p).

زوج درمانی شناختی-رفتاری میزان نگرش های ناکارآمد را کاهش می دهد و سازگاری زناشویی را افزایش می دهد و می توان از این تکنیک برای بهبود روابط زوجین استفاده کرد.