اثربخشی خودهیپنوتیزمی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان پایه دوازدهم

باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی از عوامل تاثیرگذار بر عملکرد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خودهیپنوتیزمی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان پایه دوازدهم بود.

پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و گمارش تصادفی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پایه دوازدهم شهر تهران در سال 1397 بود. افراد نمونه در ابتدا به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس بعد از تکمیل پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دی گروت، 1990) و کسب حد نصاب لازم برای ورود به تحقیق (کسب نمره کمتر از 40) با استفاده از انتساب تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه (25 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دی گروت، 1990) برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایش طی ده جلسه درمعرض برنامه آموزشی خودهیپنوتیزم به شیوه گروهی براساس بسته آموزشی اولنس و همکاران (1987) قرار گرفت؛ اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان خودهیپنوتیزم بر افزایش باورهای انگیزشی و افزایش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی موثر بود (0٫001>p). ضریب تاثیر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به ترتیب 0٫66 و 0٫78 به دست آمد.

براساس یافته های این پژوهش می توان گفت، خودهیپنوتیزمی باعث تقویت باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان پایه دوازدهم می شود؛ بنابراین انجام مداخلات براساس این آموزش می تواند در ارتقای عملکرد و پیشرفت تحصیلی مفید باشد.