مقایسه اثربخشی آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی

کم توانی ذهنی کودک می تواند اثرات منفی بر سلامت روانی والدین بگذارد. یکی از متغیرهایی که می تواند در مادران کودکان کم توان ذهنی متاثر از وضعیت کودک به وجود آید، دیدگاه گیری اجتماعی است. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای دانش آموز کم توان ذهنی در منطقه 14 تهران بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی (10 نفر)، گروه معنویت درمانی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه دیدگاه گیری اجتماعی محققی و همکاران (1395) بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار آماریSPSS-24  تجزیه و تحلیل گردید. تحلیل داده ها نشان داد هر دو روش آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی و همچنین آموزش معنویت درمانی بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی موثر است. همچنین نتیجه مقایسه دو روش بیانگر آن بود که معنویت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به زوج درمانی کوتاه مدت بر دیدگاه گیری اجتماعی مادران با کودکان کم توان ذهنی دارد. با توجه به اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت و معنویت درمانی در دیدگاه گیری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی، می توان از این دو شیوه برای بهبود مهارت دیدگاه گیری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و یا سایر اختلالات استفاده کرد.