اثربخشی آموزش ذهن شفقت ورز بر خودانتقادی دانش آموزان دختر

خودانتقادی از مشکلات رایج در دوران نوجوانی است و زمینه ساز بسیاری از اختلالات خلقی و اضطرابی می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر با هدف اثربخشی آموزش ذهن شفقت ورز بر خودانتقادی دانش آموزان دختر انجام شد.

این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود که در سال تحصیلی 99-1398 در جامعه آماری دانش آموزان دختر، مقطع متوسطه اول بخش رحیم آباد شهرستان رودسر انجام شد. به شیوه داوطلبانه 50 نفر از دانش آموزان در این پژوهش شرکت داشتند که در دو گروه آزمایش و گواه به شیوه تصادفی ساده گمارده شدند. پس از دریافت پیش آزمون، گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش ذهن شفقت ورز قرار گرفت؛ در طول این مدت گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. مقیاس سطوح خودانتقادی در مراحل سنجش اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار آماری SPSS-21 انجام شد.

نتایج نشان داد که آموزش ذهن شفقت ورز نقش موثری بر مولفه های خودانتقادی مقایسه ای ، درونی شده و نمره کلی داشته است. در مجموع آموزش ذهن شفقت ورز توانسته است 19/0 از تغییرات نمره کلی خودانتقادی را تبیین کند. نتایج بررسی میانگین های تعدیل شده گویای این بود که پس آزمون میانگین های خودانتقادی مقایسه ای، درونی شده و نمره کلی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنادار کمتر شده است.

آموزش ذهن شفقت ورز به واسطه تعدیل باورها و رفتارهای خودشکن و افزایش مهرورزی به خویشتن از ظرفیت مناسبی برای کاهش خودانتقادی برخوردار است. بر این اساس پیشنهاد می شود که در راستای ارتقاء سلامت روانشناختی نوجوانان به نقش این مداخله توجه شود.