نقش آنتی بیوفیلمی تریکلوزان بر جدایه های استرپتوکوکی واجد سورتاز A در کنترل پوسیدگی دندان

یکی از رایج ترین مشکلات دوران کودکی ، پوسیدگی دندان بوده و استرپتوکوکوس موتانس رایج ترین باکتری عامل عفونت دندان است. این مطالعه با هدف بررسی اثر تریکلوزان بر تشکیل بیوفیلم ناشی از فعالیت آنزیم سورتازA استرپتوکوکی در کنترل پوسیدگی دندان انجام شد.

در این مطالعه تجربی ، 150 نمونه از از سطح بوکال و لینگوال دندان های خلفی دندان دانش آموزان دبستانی در گرگان طی سال 1398 گرفته شد. سویه های استرپتوکوکوس موتانس با استفاده از تست های میکروبیولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی شدند. ژن SrtA با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با آغازگرهای اختصاصی شناسایی شد. حداقل غلظت مهاری تریکلوزان بر جدایه ها به روش میکرودایلوشن براث تعیین شد.تشکیل بیوفیلم و اثرات ضد بیوفیلمی تریکلوزان  به روش میکروتیتر پلیت اصلاح شده بررسی شد.

فراوانی استرپتوکوکوس موتانس 15.3 درصد بود که 87٪ آن  ها قادر به تولید بیوفیلم بودند. 19 جدایه (6/82%)واجد ژن srtA شناسایی شد. حداقل غلظت مهاری تریکلوزان که رشد50% جدایه هارا مهار کرد(MIC50) 8 میکروگرم بر میلی لیتر بود که 8 برابر کمتر از غلظت لازم برای مهار رشد 90 درصد جدایه ها بود(MIC90=64μg/ml)، به طوری که 90% جدایه ها فاقد توانایی تشکیل بیوفیلم در غلظت MIC بودند. (P <0.05).

نتایج نشان داد که بین حضور سورتاز A و تشکیل بیوفیلم باکتریایی ارتباط وجود دارد و تریکلوزان اثر ضد بیوفیلمی خوبی را در شرایط آزمایشگاهی نشان داد.