اثر ضداضطرابی آلفالینولئیک اسید در موش های صحرایی مدل آلزایمر با افزایش بیان فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز میانجی گری می شود

یکی از شاخصه‌های بیماری آلزایمر، رسوب پپتید آمیلوییدبتا (Aβ) در مغز است. Aβ علاوه بر پیدایش استرس اکسیداتیو و التهاب، بیان فاکتور نورتروفیک مشتق از مغز (BDNF) را کاهش می‌دهد و حتی قبل از مختل نمودن حافظه، اختلالات رفتاری نظیر اضطراب را ایجاد می‌کند. آلفالینولییک‌اسید یک اسیدچرب غیراشباع امگا-3 است که اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و نوروپروتکتیو دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر آلفالینولییک‌اسید بر اضطراب القا شده توسط Aβ1-42 و نقش احتمالی BDNF در این اثر انجام شد.

رت‌های نر نژاد ویستار به چهار گروه کنترل، آلفالینولییک اسید، آمیلوییدبتا و آمیلوییدبتا-آلفالینولییک‌اسید تقسیم شدند. پس از تزریق درون هیپوکامپی Aβ1-42، حیوانات به‌مدت 14 روز متوالی، آلفالینولییک اسید را با دوز μg/kg 150 به‌صورت زیرپوستی دریافت کردند. در پایان دوره، رفتار اضطرابی حیوانات با استفاده از ماز به علاوه مرتفع ارزیابی شد و بیان mRNAی BDNF در هیپوکامپ نیز توسط real time PCR سنجیده شد. سطح معنی‌داری آماری اختلاف بین گروه‌ها، 05/0 در نظر گرفته شد.

در آزمون ماز بعلاوه مرتفع، آلفالینولییک‌اسید موجب افزایش چشمگیر درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان ماندن در بازوی باز در رت‌های دریافت‌کننده Aβ1-42 شد (001/0<P). آلفالینولییک‌اسید، بیان mRNAی BDNF را نیز در هیپوکامپ این حیوانات افزایش داد (05/0<P).

بر‌اساس نتایج مطالعه، آلفالینولییک‌اسید در رت‌های مدل آلزایمر اثر ضداضطرابی دارد و این اثر، تا حد زیادی از طریق افزایش BDNF اعمال می‌شود. همچنین احتمالا آلفالینولییک‌اسید در کاهش نورودژنراسیون موثر باشد.