بررسی و ارزیابی قطعنامه های بیست و یک دوره کنگره سراسری در راستای همکاری سه جانبه دولت، دانشگاه و صنعت

ارتباط صنایع و دانشگاه ها، سال ها مورد بحث و بررسی های متعدد بوده‌است، ولی هیچ گاه این مباحث به‌طور خاص راهگشا نبوده است. بنابراین، بدون مقایسه با معیارهای جهانی و تعیین میزان فاصله و علل عدم ارتباط علمی لازم نمی‌توان راه حل های علمی مفیدی را ارایه نمود. از این رو، اول، تعیین وضع موجود همکاری علمی دانشگاه ها و صنایع و دوم، مقایسه وضعیت موجود با وضعیت استاندارد همکاری های علمی در مقیاس جهانی بایستی صورت پذیرد. در این راستا، یافتن ارتباط هر یک از نسل های دانشگاهی با صنعت، بسیار با‌اهمیت جلوه می کند. نسل اول دانشگاه ها، نسلی آموزش‌محور بود، نسل دوم پژوهش‌محور، نسل سوم کارآفرین و نسل چهارم جامعه‌محور که بیشتر تمرکز خود را بر روی همکاری در طرح های ملی، منطقه ای و بین المللی گذاشته است. اما در این میان، مشکلاتی نیز پیش روی دانشگاه ها در رسیدن به این اهداف وجود دارد که شامل عدم وجود امکانات مالی مناسب دانشگاه ها جهت گسترش و بهبود وضعیت فعلی، عدم وجود امکانات چندرسانه‌ای و کمک‌آموزشی و آموزشی مناسب، وجود امکانات فرسوده و به‌روز‌نشده، عدم وجود آزمایشگاه‌های درسی مناسب مخصوصا در مقاطع تحصیلات تکمیلی، عدم وجود امکانات آزمایشگاهی-تحقیقاتی مناسب و به‌روز جهت به دست آوردن نتایج آزمایشگاهی برای فعالیت‌های پژوهشی، عدم وجود فضای فیزیکی استاندارد کافی، گسترش بی‌رویه مراکز آموزش عالی با وجود امکانات و عدم وجود حداقل‌های لازم، استفاده از نیروهای ناکارآمد در بدنه هیات علمی و مدیریتی در بعضی از مراکز آموزش عالی است.