رهیافت آمایش مناطق مرزی در استان کرمانشاه از نگاه توسعه و امنیت پایدار

تحقق توسعه و امنیت پایدار در برنامه ریزی های راهبردی نیازمند شناخت تنگناها و پتانسیل های توسعه ای در چارچوب رویکرد آمایشی است به گونه ای که با ساماندهی فعالیت ها، امکانات و زیرساخت ها، اهداف متفاوت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی- امنیتی، دنبال می شود. اگر کارگزاران در برنامه ریزی های راهبردی، با یک دیدگاه عادلانه و شناخت آینده نگرانه نسبت به مناطق مرزی در زمینه تحقق توسعه پایدار و آن روی سکه یعنی امنیت پایدار ننگرند، در این مناطق، شاهد تهدیداتی علیه منافع ملی خواهیم بود. هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل وضعیت آمایش سرزمینی از نگاه توسعه و امنیت پایدار در استان کرمانشاه به عنوان یک منطقه ی مرزی است. با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق، نوع پژوهش کاربردی بوده و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است که به  منظور دست یابی به اطلاعات مورد نیاز و جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که با توجه به اینکه میان آمایش مناطق مرزی و ایجاد توسعه و امنیت پایدار رابطه و پیوند ناگسسته ای حاکم است و این اصل با نظر به شرایط موجود اقتصادی، اجتماعی، سیاسی- امنیتی استان کرمانشاه نشان می دهد که این رابطه ضعیف و در اولویت برنامه ریزی های راهبردی متولیان امر نمی باشد.