اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن myoD در عضلات کند و تند انقباض موش های صحرایی

افزایش بیان فاکتور myoD مشخصه فعال سازی و تکثیر سلول های ماهواره ای در پی محرک های القاء شده در عضلات اسکلتی است، اما به نظر می رسد پاسخ عضلات تند و کند و هم چنین آشکار شدن این نشانگر در اثر محرک های یکسان متفاوت است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین و ارزیابی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن myoD در عضله اسکلتی تند و کند انقباض موش های صحرایی نر نژاد ویستار است.

در این مطالعه تجربی که در سال 1399 انجام شد، 14 موش صحرایی (با میانگین وزنی 33±294 گرم) از انستیتوی پاستور تهیه و برای همه آنها شرایط طبیعی (دسترسی آزاد به آب و غذا، چرخه تاریکی و روشنایی، دما و رطوبت مناسب) مهیا شد و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (7 سر) و تجربی (7 سر) تقسیم شدند. گروه تجربی 14 هفته فعالیت استقامتی (6 جلسه در هفته، هر جلسه 1 ساعت تمرین استقامتی با سرعت 30 متر [a1] در دقیقه) را اجرا کرده، در پایان 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بی هوش و تشریح شدند.  از روشReal time RT-PCR  برای تعیین میزان بیان ژن myoD عضله بازکننده دراز انگشتان (EDL) و عضله نعلی استفاده و با استفاده از آزمون آماری تی [a2]  مستقل برای ارزیابی اطلاعات استفاده شد.

تمرین استقامتی موجب افزایش معنی دار بیان ژن myoD در عضله بازکننده بلند انگشتان (022/0=p)شد. هم چنین این تغییر در عضله نعلی به طور معنی داری (001/0=p) دیده شد [a3] . [a4]

 با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد فعالیت استقامتی با ایجاد چالش های متابولیکی [a5] موجب افزایش بیان ژن myoD در عضله کند انقباض یعنی عضله نعلی و هم چنین عضلهEDL یعنی عضله تند انقباض می شود.