تعیین فراوانی و عوامل خطرساز هایپوناترمی دیررس در نوزادان نارس و سرانجام کوتاه مدت آن

زایمان زودرس و نارسی نوزاد یکی از مشکلات عمده بهداشتی و از شایع ترین علل مرگ‌های نوزادی است. یکی از عوارض مربوط به نوزادان نارس، هایپوناترمی است. تاثیر هایپوناترمی در پیش‌آگهی نوزادان نارس به‌خوبی مطالعه نشده است لذا ما در این مطالعه بر آنیم تا نوزادان با هایپوناترمی دیررس را بررسی کرده، عوامل خطر دخیل را شناسایی و از نظر پیش‌آگهی این نوزادان را ارزیابی کنیم .

این مطالعه توصیفی تحلیلی روی نوزادان نارس (سن حاملگی کمتر از 34 هفته) - که بعد از تولد در مرکز آموزشی درمانی الزهرا یا کودکان تبریز در طول سال 1398 بستری گردیده اند انجام شد. نوزادانی که طی بستری دچار هایپوناترمی دیررس شدند شناسایی شده و با نوزادانی که هیپوناترمی دیررس نداشتند تا زمان ترخیص از بیمارستان از نظر عوامل خطر و پیش‌آگهی پیگیری و مقایسه شدند.

از تعداد 186 نوزاد بررسی شده، سن حاملگی نوزادان با میانه 30 هفته (چارک اول و سوم 29 32 هفته) بود. جنسیت در 101 نوزاد مذکر (54/3 درصد) و نوع زایمان در 60/7 درصد موارد سزارین بود. هایپوناترمی دیررس در 50 نوزاد (26/8 درصد) وجود داشت. سن حاملگی و وزن هنگام تولد هایپوناترمی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود. براساس آنالیز چند متغیری، وزن پایین در زمان تولد و دریافت استرویید قبل از تولد و همچنین کم بودن وزن نسبت به سن حاملگی به‌طور مستقل پیش‌بینی کننده بروز هایپوناترمی دیررس در نوزادان نارس است. وجود هایپوناترمی دیررس طول کشیده در نوزادان نارس با بروز دیسپلازی برونکوپولمونری و استیوپنی نارسی رابطه معنی‌دار داشت ولی ارتباط معنی‌داری با مدت بستری در بیمارستان و میزان مرگ‌ومیر داخل بیمارستانی یافت نشد.

براساس یافته‌های این پژوهش، وزن کم موقع تولد، مصرف استرویید قبل تولد و کم بودن وزن نسبت به سن حاملگی از عوامل خطر هایپوناترمی دیررس در نوزادان نارس بود. هایپوناترمی طول کشیده در پیش‌آگهی نوزادان نارس از نظر دیسپلازی برونکوپولمونری و استیوپنی نارسی موثر است.