تعیین میزان شیوع آسیب های اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با پوسچر کاری در تعمیرکاران صنعت مس

اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی است که به طور عمده در کمر، گردن و اندام های فوقانی نمایان می شود. پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی وضعیت های کاری با استفاده از روش های آنالیز شغلی علم ارگونومی است. این مطالعه با هدف تعیین میزان آسیب های اسکلتی- عضلانی تعمیرکاران مکانیک با استفاده از روش REBA در سال 1397 در مس سرچشمه انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، وضعیت های انجام کار 65 نفر شاغل در شغل تعمیرات مکانیک با استفاده از روش REBA ارزیابی شد. میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی نیز با استفاده از پرسشنامه نوردیک به دست آمد. اطلاعات جمع آوری شده توسطSPSS 20 مورد تحلیل قرار گرفت.

در این بررسی شیوع ناراحتی مچ دست 07/43درصد، گردن 46/18درصد، شانه 84/33درصد، کمر 85/53درصد و ساق پا 70/27درصد بود. در مورد سطح ریسک اندام راست بدن، 25/9درصد افراد مورد مطالعه در سطح پایین، 15/46درصد در سطح متوسط، 30/32درصد در سطح بالا و 30/12درصد در سطح خیلی بالا قرار داشتند. هم چنین در مورد سطح ریسک اندام چپ بدن، 62/4درصد افراد مورد مطالعه در سطح پایین، 61/64درصد در سطح متوسط، 15/26درصد در سطح بالا و 62/4درصددر سطح خیلی بالا قرار داشتند.

این نتایج حاکی از آن بود که وضعیت های کاری افراد مورد مطالعه نیاز به اصلاح دارد. آموزش شناخت عوامل خطر بیومکانیک و روش های صحیح انجام کار، استفاده از ابزار مناسب و متناسب با فرایند کاری، بهبود و کنترل فاکتورهای استرس زا و تاثیرگذار محیطی برای پیشگیری از بروز این اختلالات ضروری است.