بررسی مقایسه ای تاثیر فوری، تاخیری و ماندگار کینزیوتیپ و تمرینات ثباتی بر حس عمقی گردن در افراد با وضعیت جلو آمده ی سر: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسویه کور

یافته های تحقیقات پیشین نشان می دهد بین وضعیت جلو آمده سر و نارسایی حس عمقی ارتباط وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای تاثیر فوری و تاخیری کینزیوتیپ و تمرینات ثباتی بر حس عمقی گردن در افراد با وضعیت جلو آمده ی سر بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی 43 زن با وضعیت جلو آمده ی سر (35-18سال) به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند: گروه کینزیوتیپ(K.T)  16 نفر، گروه تمرینات ثباتی (SE) 12 نفر، گروه کینزیوتیپ همراه با تمرینات ثباتی (K.T+SE) 15 نفر بودند. روش مطالعه، خطای بازسازی تغییر وضعیت گردن در سه وضعیت: دامنه خنثی به دامنه کامل خم کردن، دامنه خنثی به 50% دامنه کامل خم کردن، 50% دامنه کامل خم کردن به دامنه خنثی به وسیله الکتروگونیامتر دیجیتال در 4 جلسه شامل: جلسه اول (قبل از مداخله)، جلسه دوم (بلافاصله پس از مداخله)، جلسه سوم (پایان4 هفته مداخله) و جلسه چهارم (یک ماه پس از آخرین جلسه مداخله جهت بررسی پایایی اثر درمان) اندازه گیری شد. در گروه K.T، کینزیوتیپ 3 بار در هفته و در گروه SE، تمرینات 3 بار در روز و در گروه کینزیوتیپ همراه با تمرینات ثباتی (K.T+SE) مطابق دو گروه فوق به کار برده شد. مداخله به مدت 4 هفته انجام گرفت. پایایی درمان یک ماه پس از مداخله بررسی شد.

نتایج آزمون آماری تفاوت معناداری را بین سه گروه مداخله نشان نداد (05/0>P). در بررسی درون گروهی، تفاوت معنادار در خطای بازسازی تغییر وضعیت گردن قبل و یک ماه بعد از مداخله مشاهده گردید (05/0<P). اما در بررسی اثر فوری مداخله تفاوت معنادار مشاهده نگردید (05/0>P).

به نظر می رسد کینزیوتیپ، تمرینات ثباتی و کینزیوتیپ همراه با تمرینات ثباتی در کاهش خطای بازسازی تغییر وضعیت گردن و بهبود حس عمقی در افراد با وضعیت جلو آمده ی سر موثر می باشند.