دخالت سیستم کولینرژیک موسکارینی موجود در هیپوکمپ پشتی در تقویت یادگیری و حافظه فضائی ناشی از استرس حاد در موش های کوچک آزمایشگاهی نر

تاثیر تحریک و مهار گیرنده های موسکارینی استیل کولین در ناحیه هیپوکمپ پشتی بر حافظه و یادگیری فضایی در موش های کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI پس از استرس حاد مورد برسی قرار گرفت.

حیوانات به دو زیرمجموعه استرس و غیر استرس تقسیم شدند. هر زیرمجموعه شامل: گروه سالین، آتروپین-آنتاگونسیت گیرنده های موسکارینی استیل کولین- (1و 5 و 10 میکروگرم/موش)، و پیلوکارپین-آگونیست گیرنده های موسکارینی استیل کولین- (1و 5 و 10 میکروگرم/موش) بود. در زیرمجموعه استرس، 5 دقیقه قبل از هر بار تزریق دارو و یا سالین، حیوانات استرس شوک الکتریکی کف پا را دریافت کردند. یک روز پس از دارو درمانی و یا استرس (به ترتیب)، حافظه و یادگیری فضایی حیوانات در ماز بارنز آزمایش شد. در این تحقیق، زمان و مسافت طی شده تا رسیدن به اتاقک هدف، و تعداد خطا در رسیدن به اتاقک هدف به عنوان متغیرهای یادگیری و حافظه مورد بررسی قرار گرفتند.

زمان رسیدن و مسافت طی شده برای رسیدن به اتاقک هدف در موش های گروه استرس افزایش یافت. تعداد خطا در این موش ها کم تر بود. آتروپین (1و 5 و 10 میکروگرم/موش) اثر استرس حاد در بهبود حافظه فضایی را تخریب کرد اما پیلوکارپین (1و 5 و 10 میکروگرم/موش) این اثر را بهبود بخشید. آتروپین (1و 5 و 10 میکروگرم/موش) در حیوانات غیر استرسی فقط در روزهای اول و دوم توانست اثرات تخریب حافظه داشته باشد اما پیلوکارپین (1و 5 و 10 میکروگرم/موش) در حیوانات غیر استرسی توانست یادگیری و حافظه فضایی را القاء کند.

استرس حاد توانست باعث تقویت حافظه و یادگیری فضایی در حیوانات شود و با توجه به اثربخشی آتروپین و اثربخشی نسبی پیلوکارپین در مهار یا تقویت اثرات استرس، به نظر می رسد که نقش سیستم موسکارینیک کولینرژیک در هیپوکمپ پشتی در القاء حافظه فضایی ناشی از استرس حاد مهم باشد.